သာယာတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔...စိမ္းစိုလွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ
ေၾကာင္ကေလး တြမ္က ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ေနေလရဲ့။
ၾကြက္ကေလး ဂ်ယ္ရီကေတာ့
တြမ္ တို႔လို ဥယ်ာဥ္ထဲလာျပီး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သူမ်ား ပစ္ထားတဲ့ အမွိဳက္ေတြကို လိုက္ေကာက္ရင္း
အမွိဳက္အိတ္ၾကီးကို မႏိုင္မနင္း သယ္လာပါတယ္။
တြမ္ နဲ႔ ဂ်ယ္ရီ ေတြ႔ေတာ့
တြမ္ - "ေဟ့ ဂ်ယ္ရီ.. ငါနဲ႔ မေဆာ့ခ်င္ဘူးလား"
ဂ်ယ္ရီ - "ဥယ်ာဥ္ဆိုတာ သန္႔ရွင္းစိမ္းစိုေနမွ ပိုလွတာ၊ ငါနဲ႔အတူ အမွိဳက္လိုက္ေကာက္ပါလား"
တြမ္က မသိသလို မၾကားသလိုနဲ႔ ဆက္ကစားရင္း အမွိဳက္ေတြေလ်ွာက္ဖြေနတယ္။
ဂ်ယ္ရီေလးက အမိွဳက္ေတြလိုက္ေကာက္ အမွိဳက္အိတ္ေတြကို မႏိုင္မနင္းသယ္ပိုး ရွင္းလင္းေနပါတယ္။
ေနအရမ္းပူလြန္းလို႔ တြမ္က အရိပ္ေကာင္းတဲ့ေတာအုပ္ေလးဆီ သြားတယ္။
ေတာအုပ္ေလးထဲ ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္သြားေနရင္း သူ႔ခမ်ာ ဗိုက္ဆာလာေရာ။
မနီးမေ၀းမွာ သရက္သီးေတြ ျပြတ္ခဲေနတဲ့ ဧရာမ သရက္ပင္ၾကီးတပင္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ သ
ရက္သီးေတြခူးဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ သရက္ပင္ၾကီးက ျမင့္လြန္းအားၾကီးေတာ့ မတက္ရဲဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ႔...တြမ္က...
သရက္ပင္ကို ခုတ္ဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္တယ္။ တြမ္ သရက္ပင္ ခုတ္ေနတုန္းမွာ ဂ်ယ္ရီေရာက္လာတယ္။
ဂ်ယ္ရီက သရက္ပင္ကို မခုတ္ဖို႔ တြမ္ကို ေတာင္းပန္ေျပာေပမယ့္ သူကေတာ့ ဆက္ခုတ္ျပီးေနာက္ သရက္သီး
ေတြကို ခူးစားလိုက္ပါတယ္။
